Het wordt stilletjes in de nacht

28 jul. 2010 – 19:34

Het wordt stilletjes in de nacht

Het huis is leeg, het is stil. De meeste tranen zijn vergeten en de zon schijnt steeds vaker overdag.

Ik mag naar binnen door de donkere gangen, die het leven achterliet. Mijn hart gevuld met grote stilte, op weg naar nieuwe bronnen, bronnen vol licht.

Het is donker in de nacht, geen licht aan de overkant te zien. Wat moet ik doen, ik voel me alleen en dan een zacht geluid in mijn oorschelp, heel zacht.

Ben ik toch niet alleen??

Ben ik toch niet verlaten en alleen. Wie is er dan, wat hoor ik nou.

Mijn ogen tasten het donker af. Wees lief, wees zacht voor jezelf, klinkt het telkens in mijn hoofd.

Nieuwsgierigheid ontwaakt in mijn geest, zou er echt iets te zien zijn. En weer, wees gerust, jij bent nooit alleen.

Deze nacht voel ik me niet meer alleen.

Wij zijn niet alleen lieve mensen, we zijn omgeven van onvoorstelbaar grote liefde, een gouden licht om ons hart en lichaam. Wil je het licht voelen of zelfs zien, wees dan stil en geloof in jezelf.

Het voelen van dit licht kan ik je leren, het is er altijd met zijn grote geneeskracht.

Slaap vooral zacht in een leeg huis.